Avontuur in Chili

Nationaal park Torres del Paine bevindt zich in het district Torres del Payne, provincie Ultima Esperanza, in de regio Magallanes y Antartica Chilena, Chili. De officiële oppervlakte is 227.298 hectare.
 
Het park is opgericht op 13 mei 1959 als het Nationaal Park Turismo Lago Grey. Twee jaar later werd het park hernoemd tot Nationaal Park Torres del Paine. Tegenwoordig maakt het park deel uit van het Nationaal Systeem van Beschermde Gebieden van Chili.
 
CONAF (Nationale Boscorporatie) beheert het gebied sinds 1973 en heeft sinds 1975 een permanente aanwezigheid in het park. De parkwachters, vrouwen en mannen die in het park wonen, zijn essentieel voor het behoud van de biodiversiteit van het gebied, hun natuurlijke en culturele hulpbronnen ten behoeve van toekomstige en huidige generaties.
In april 1978 werd het park door UNESCO gestart als biosfeerreservaat en behoort sindsdien tot de geselecteerde groep van representatieve gebieden van de verschillende ecosystemen ter wereld.
 
In november 2013 kwalificeerde de website virtualtourist.com van de TripAdvisor Media Group het park als het 8e wereldwonder, na een vier maanden durende wedstrijd waarin mensen één toeristische bestemming moesten kiezen uit 330 verschillende plaatsen in meer dan 50 landen.
 
Nationaal park Torres del Paine heeft een belangrijke toename van bezoekers ervaren, 115.000 per jaar, waarmee het het op twee na meest bezochte park in het land is.
 
Geschiedenis van het Park
Ongeveer 12.000 jaar geleden kwam de eerste groep foeragerende samenleving naar Zuid-Patagonië, die later bekend stond als Aonikenk of Tehuelches ('Mensen van het Zuiden' in Mapudungun). Deze groepen behoorden tot een vroege mens die nooit territoria van het Nationaal Park Torres del Paine bezetten, maar wel aangrenzende gebieden van het park. Tot op heden is het oudste record van menselijk leven binnen dit gebied 6.500 jaar geleden.
 
De eerste avonturier die deze landen doorkruiste was de Baqueano Santiago Zamora (1870-1890), die een expert werd in de regio. Later kwam Ignacio Serrano Montaner (1846-1888). Jaren later stuurde de Chileense regering Tomas Rogers (1879-1890) naar het gebied om te verkennen.
 
De eerste toeristenexpeditie naar Torres del Paine werd georganiseerd in 1879 door Lady Florence Dixie, die samen met een groep vrienden de eerste toeristen waren die vanuit Europa kwamen om het Paine-gebergte te bewonderen. Vervolgens deden wetenschappers Otto Nordenskjold (1895) en Carl Skottberg (1908) verkennende expedities.
 
In 1896 kreeg de Britse immigrant Walter Ferrier toestemming van de regering om zich te vestigen op een stuk grond tussen de Paine, Serrano en Grey rivieren in de noordwestelijke punt van Lago Del Toro, waar hij een veehouderij begon te bouwen, die in bedrijf zou blijven tot 1976, toen de laatste eigenaar, graaf Guido Monzino, het aan de staat Chili schonk om aan het Nationaal Park te worden toegevoegd.
 
Van 1910 tot 1960 speelde veeteelt een grote rol binnen het park, waarbij de veeteeltinfrastructuur geleidelijk begon te groeien in de populatiecentra, 'Estancias' genaamd, die grote hoeveelheden vee produceerden die werden behandeld in gebieden die niet geschikt waren voor dergelijke doeleinden.
 
Dit hele proces bracht aanzienlijke ecologische gevolgen met zich mee in de regio, en het parkgebied werd voornamelijk beïnvloed door bosbranden die het gevolg waren van het vrijmaken van land voor veeteeltgebruik.
 
De schade die aan het land werd toegebracht, leidde tot een groter bewustzijn van het behoud, zowel bij de overheid als de gemeenschap, dus in 1930 begon er een conserveringsfase om van deze plek een beschermd gebied te maken waar mensen van kunnen genieten.